TAKIM OLGUSUNUN GELİŞTİRİLMESİ

 

Maddi olmayan varlıklar, lise sporlarında büyük X faktörüdür. Herkes, rekabetin stresi sırasında takımların dağıldığını gördü. Görünüşte rutin görevler bunaltıcı hale gelir ve tüm ekip çalışması duygusu kaybolur. Bir koç, oyunculara "Daha iyi iletişim kurmalıyız ve takım olarak oynamalıyız" demekten biraz daha fazlasını yaptığında dahi durum düzelmez.

Antrenörler, sporcularının iletişim, koşuşturma, olumlu tutum ve liderlik gibi özellikler göstermelerini ister ve bekler, ancak antrenman sırasında bu nitelikleri geliştirmek için ne kadar zaman harcıyorlar? Maddi olmayan hususların nesnel olarak ölçülmesi imkansız olabilir, ancak kesinlikle ölçülebilir fiziksel becerilerle aynı şekilde öğretilebilirler. ABD Voleybolu Takımı hakkındaki bir makalede, Virginia Beach, Va.'da bir voleybol koçu olan Jason Seaford, oyuncularının maç kazandıran ve koçların işlerini daha kolay ve eğlenceli hale getiren maddi olmayan varlıkları geliştirmelerine yardımcı olmak için çeşitli yöntemler kullanıyor.

İlginç bir yöntem, onun “ısı almak” dediği bir yöntemdir. ABD Voleybolu web sitesinde yer alan bir makalede ayrıntılı olarak açıklandığı gibi, Seaford, oyuncularından bir arkadaşı hata yaptığında “benim hatam” veya “bu benim suçum” gibi şeyler söyleyerek birbirlerinin hatalarını örtme pratiği yapmalarını ister.

Bunu düşük stresli antrenman durumlarında yapmaya başlıyor ve oyuncular bundan her zaman zevk alıyor gibi görünüyor. Daha sonra, pratikte yoğunluk arttıkça işler çözülmeye başladığında, birbirlerine “biraz ısınmalarını” hatırlatıyor. Anında, tavırlar değişiyor, iç çekiyor ve ağır omuzlar beşlik ve gülümsemelere dönüşüyor. Bunu pratikte yeterince yaptıklarında, Seaford bunu oyunlara aktarabiliyor ve yaygın hataların bir dizi hataya dönüşmesini engelliyor.

Seaford, takım arkadaşları için “ateş alma” fikrinin, hata yapan oyuncunun sorumluluğunu ortadan kaldırmak değil, o oyuncuyu desteklemenin bir yolu olduğuna dikkat çekiyor. Oyuncularına, topa kim dokunursa dokunsun, zemindeki her oyuncunun sonuçtan sorumlu olduğunu söyler. Kaçırılan bir top sayıyı kaybetmeye neden olabilir, ancak belki de daha önce birisi daha iyi bir pas yapabilir veya rakipten dışarı çıkacak bir topla oynamayabilirdi.

Seaford, sadece çok yetenekli değil, aynı zamanda harika bir tavra sahip olan bir oyuncu hakkında düşündükten sonra bu fikri bulduğunu söylüyor. Herhangi bir istekte bulunmadan, doğal olarak takım arkadaşları için tavır alırdı, böylece kimse kendini kötü hissetmezdi ve takım bir sonraki oyuna geçebilirdi. Bir keresinde bir takıma birlikte oynamaktan en çok keyif aldıkları oyuncunun kim olduğunu sorduğunu hatırladığını ve cevabın da yetenek olarak takımın ortasına düşen bir oyuncu olduğunu ekliyor. Oyunculara onunla oynamaktan neden bu kadar keyif aldıklarını sorduğunda, "çünkü bir hata yaptığınızda asla üzülmediği için" yanıt verdiler.

Seaford'un ekip çalışmasını teşvik etmesinin bir başka yolu da oyuncuların bir hatadan bir takım arkadaşını sorumlu tutmamasını sağlamaktır. Daha sonra, uygulama sırasında o oyuncuya mümkün olduğunca fazla destek göstermekten sorumludurlar.

Ayrıca, oyunun ortasında olduğu gibi bir mola vermek için antremanın ortasında oyunu durdurarak iletişim üzerinde çalışır. Daha sonra, antremana devam ettiklerinde yapmalarını görmek istediği değişikliklerle ilgili talimatlar vermek için 30 saniye harcıyor. Buradaki fikir, oyuncuları bu ayarlamaları yapmayı öğrenmeye alıştırmak ve oyuncuların ne yapmalarını istediğini hızlı ve kolay bir şekilde anlamalarına yardımcı olacak bir şekilde en iyi nasıl konuşulacağını öğrenmesine yardımcı olmaktır.

Sezon dışı antrenmanlar sırasında, koşma, motivasyon, iletişim vb. gibi geliştirmelerini istediği belirli bir özelliği seçer. Seçilen özellik hakkında biraz konuşarak ve onu geliştirmek için bazı aktiviteler yaparak uygulamaya başlar. Ardından, alıştırmalar yerine, oturumun çoğunu oyun içine geçirir ve oyunculardan seçilen özelliğe odaklanmalarını ister. Ardından, antrenmanın sonunda, o alanda mükemmel olduğunu düşündüğü bir veya iki oyuncuyu işaret eder.

“Yaptığım tüm antreman, klinikler ve çeşitli programların dışında, bu gayri maddi varlıklar programının sonuç aldığını dürüstçe söyleyebilirim” diyor. "Oyuncuların, oyunlarının önemli bir parçası olduğunu düşündüğüm şeyi, gözlerimin önünde geliştirdiğini gerçekten görüyorum."