HOOPTIDOODAH GIRL

 

Zana Muno'nun becerilerinin zor olarak tanımlanabilecek birçok yönü var. Örneğin, 2022'de set başına kazılarda AVP lideri olan Muno'nun savunmada nerede olacağını bilmek zordur. Bazen onu her yerde görebiliyorsunuz.

Özellikle sağdayken hareketlilik konusunda adeta bir uzman olan Muno'ya karşı bir mücadeleyi kazanmak gerçekten zor, neredeyse imkansızdır. Amerika'nın en iyi pas veren oyuncularından biri ile mücadele etmek gerçekten zordur.

Yine de sahada Muno'ya bir göz attığınız zaman onun tam olarak ne hissettiğini bilmek hiçbir zaman kolay değildir.

İşte orada, Manhattan Sahili'nde, dizlerinin üzerine çökmüş, yumruklarını sıkmış, zafer çığlıkları atıyor.

Sayısız yorucu ralliden sonra ciğerlerinin kaldırabileceğinden daha büyük nefesler alıyor. İşler Chicago'da bir nokta yolunda gitmediğinde yumruklarını kumla doldurarak yere fırlatıyor.

Hermosa Beach'te sırt üstü uzanmış, gözleri o kadar geniş ki gülümseyerek bir başarıyı kutluyor.

 

Bazende tarifsiz bir neşe içinde zıplıyor.

O bir duygu, Muno, kendini tanımladığı şekliyle "hoopdidoodah kızı". En büyük gücü hem de yürümeye başladığından beri oynadığı oyunlara ve plajlara geri dönmesini sağlayan şey bu.

“Geçenlerde bir fotoğraf yayınladım ve bu duyguları günlük olarak hissetmemin ne kadar havalı olduğunu hissettim.” Bu yüzden plaj voleybolu bu kadar inanılmaz ve bu yüzden hala bunu yapıyorum ve bu yüzden bu kadar çok seviyorum.

“Bir spor karşılaşmasını izliyorsunuz ve bu insanların hissettikleri duyguları görüyorsunuz ve harika bir bakış açım var çünkü 9-5 çalışan iki kızla yaşıyorum ve çığlık atıp bağırıyorum ve zıplıyorum ve bu duyguları ve alçaklıkları hissediyorum berbat ama bu ne kadar özel? Bence insan olmak dünyadaki en harika şey. En geniş duygu yelpazesini hissediyoruz ve bunun nasıl bir şey olduğunu gerçekten anlıyoruz bu yüzden buna bağımlıyım.”

Farkındalık, iç gözlem, içe dönüş ve çoğunlukla şişen duyguların damgasını vurduğu bir çağda Muno, neşe, kahkaha, aşk, üzüntü, hayal kırıklığı ile patlayan bir barut fıçısı gibidir. Bu da onu AVP'de en çok izlenen ve takip edilen oyunculardan biri yapan özelliktir. Farkındalığı, yaygın olarak kabul edilen tariften biraz farklı görünüyor, hepsi bu. Son zamanlarda en sevdiği kitaplardan biri, ABD Askeri Akademisi öğrencilerini eğiten bir adam tarafından yazılmış, güven oluşturmaya yönelik bir manifesto olan The Confident Mind'dır.

“Nasıl gelişeceğinizi ve mükemmelleşeceğinizi öğrenmek ve aynı zamanda olabileceğinizin en iyisi olmayı öğrenmek, bu kadar sevmeyi beklemediğim bir şeydi. Oynamayı, turnuvaları ve profesyonel olmayı seveceğimi düşünmüştüm ama sevdiğim bu şeyler küçük şeylerdi.”

Profesyonel olmayı seviyor. Seyahat etmeyi, Aguascalientes, Meksika'da şirin restoranlar bulmayı seviyor. Avustralya, Coolangatta’daki Gold Coast cevherini keşfetmeye bayılıyor. Çek Cumhuriyeti'ndeki bir yere ve Brezilya'daki duvardaki bir deliğe yağmurlu bir yolculuğu seviyor. Her şeyden çok sevdiği şey, oyun oynamayı, seyahat etmeyi, yemekler ve gece geç saatlerde ve sabah erken saatlerde jetlag ı birisiyle yapabilmesidir. Birinin kim olduğu, başka bir insanla bir takım, bir ilişki veya hatta tek seferlik bir ortaklık olsun, bir şeyler inşa etme deneyimi kadar önemli değildir.

“İnsanları seviyorum. Geçen yıl bu yüzden çok mücadele ettiğimi düşünüyorum. Arkadaşlığı, enerjiyi, göz temasını seviyorum ve bütün bunlardan besleniyorum. Kalabalıktan besleniyorum ve enerjiyi seviyorum. Beni gerçekten harekete geçiren şey bu. Bu oyunun anlamı ile ilgili değil, enerji ile ilgili. Bütün bunlar beni harekete geçiriyor. Oynadığınız ve bir şeyler inşa ettiğiniz, anladığınız ve empati kurduğunuz bir şey var, her ne ise, bu çok, çok önemli.”

Muno, 2022'deki mücadelesinden bahsediyor, ancak kağıt üzerindeki özgeçmişi farklı bir hikaye anlatıyor. Voleybolun sunduğu tüm insan yelpazesinde başarılı oldu. Toni Rodriguez gibi uzun boylu ve Allie Wheeler gibi kısa boylu oyuncularla birlikte mücadele etti. Daha metanetli ve ciddi bir oyuncu olan Lauren Fendrick ve kendini tanımıyla çingene ruhlu bir oyuncu olan Brandie Wilkerson ile birlikte oynadı. Crissy Jones gibi çaylak oyuncularla ve gelmiş geçmiş en iyi isimlerden olan Kerri Walsh Jennings ile mücadele etti. Yalnızca son iki AVP sezonunda, kişilik tipi ve oyun stili açısından bundan daha farklı olamayacak üç farklı oyuncuyla  Kelley Kolinske, Wilkerson, Jones ile yarı final oynadı.

“ Artık çok daha esnek olduğumu hissediyorum. Kendimi asla böyle biri olarak görmezdim. Çok titiz ve esnek değildim, ama koşullar, beni oyunun her anında ve saha dışında daha esnek olmaya zorladı. Micah geçen yıl antrenmanlarımın yarısında partnerimdi, Allah ondan razı olsun. Ondan her türlü durumdan en iyi şekilde yararlanmayı ve her şeyden değer bulmaya çalışmayı öğrendim. Oyuna gidiyorum ve bazı insanlar 'Bunu istiyorum' veya 'Buna ihtiyacım var' diyor.’ Artık hiçbir şeye ihtiyacım yok çünkü hiçbir şey beklemiyorum. Uykudan kaygıya ve her şeye kadar, artık pek çok şey planlanmadan yüksek düzeyde performans gösterebileceğimi biliyorum ve bu rahatlatıcı. Mükemmel olmak zorunda değilim ve hala bir yol bulabilirim ve buna hala güvenebilirim. Hızlı bir şekilde öğrenmek zorunda kaldım ve öğrendiğim için minnettarım.”

Muno'nun hikayesinin bu noktasında merak ediyor olabileceğiniz soru, bu kaderi kendisi için seçip seçmediğidir. Doğru ve uyumlu bir partner bulmak için sürekli bir arayış içinde mi ?  Plaj voleybolunda ender rastlanan bir olay Muno’nun hiçbir zaman partnerini terk etmediğidir. Jess Gaffney, Rodriguez, Sarah Pavan ve Fendrick gibi bazıları ile tek seferlik etkinlikler de ikili oluşturmuşsalar da tüm bunlarda terk eden taraf olmadı. Çoğunlukla, daha iyi ortaklar arayan  blokörler oldu. Muno ise her zaman kim müsait olursa olsun kazanmaya ve kazanmaya ve biraz daha kazanmayı tercih etti.

“Tüm bunların stresinden kurtulmak zor ama çok güzel anlar yaşadım ve ayrıca gülünç derecede iyi voleybolcularla oynadım. Eğlenceli bir zamandı ama bu yıla girerken 'Lütfen Tanrım, bu yıl sadece bir ortak istiyorum' der gibiydim çünkü birden fazlası çok fazlaydı. Kaos içinde başarılı olduğumu düşünüyorum. Yapmamak için çok uğraşıyorum ama sanırım kaos içinde gerçekten gelişiyorum. Sadece sakin olmak ve her şeyin normal olması güzel olurdu.”

Kısa bir süre için işler normal görünüyordu. Mart ayı başlarında Walsh Jennings ile King of the Court'ta iyi oynadıktan sonra, Muno'nun tüm Nisan ayı boyunca bir partneri olmuştu. Brezilya'da üç etkinliğe kaydolmuşlardı: Itapema ve Saquarema'da iki mücadele ve Uberlandia'da bir Elite 16. Itapema'ya gitmelerine günler kala, Walsh Jennings sakatlanarak geri çekilmek zorunda kaldı. Bu durumda Muno en iyi yaptığı şeyi yaptı ve partner değiştirdi. Wheeler, Itapema'da Walsh Jennings’in yerini doldurdu ve Carly Kan ise AVP New Orleans çağrısına cevap verdi.

“Bu sadece voleybol, ”dedi Muno, belirli bir takım olmadan başarılı olma yeteneğinden dolayı. “Gerçekten zorlayıcı değildi ama duygusal olarak her şeyden daha zorlayıcı olabiliyordu. Bir takım hakkında söylenmemiş bir şeyler var. Bir şeyler inşa etmek, hissetmek ve parmak uçlarına basmamak ve bu yıl sonunda benim için çok şey kaybettirdi. Yorulmuştum.”

Ve böylece 2023, 2022'ye çok benzer şekilde başlıyor: İlk dört karşılaşması, dört farklı ortakla oynanacak. Bu şekilde tasarladığından değil, ama ne yazık ki bu, Muno'nun bu sporda en çok sevdiği şeyi yapmasına izin verdi: Çoğunun yapamayacağı bir şeyi kovalamak, böylece çoğu kişinin yapamayacağını hissedebiliyor.

“Kendini oraya koyduğu için bir hayalin peşinden koşan herkesi seviyorum” dedi. Liseden bir arkadaşım bir saman şirketi kurabilirdi ve onu satın alırdım çünkü tutkunuzun peşinden giderken savunmasızsınızdır, özellikle de oyuncuysanız. Ne yaparsak yapalım, bu bizim hakkımızda bir yargıdır. Bu çok şey gerektirir ve çok fazla cesaret gerektirir ve bu adımı atan, cesur olan ve bunu yapan herkese saygı duyuyorum çünkü bu çok kolay değil.”

 

Zana Muno: Beach Volleyball's 'Hooptidoodah Girl' (volleyballmag.com)