OYUN OYUNDUR

 

Bu Masterclass'ta Jim McLaughlin'e yer veriyoruz. Jim, kolej voleyboluna yaptığı katkılardan dolayı 2021'de AVCA Onur Listesi'ndeki yerini aldı. Antrenör McLaughlin, hem Division I erkekler hem de bayanlar voleybol şampiyonalarını kazanan tek koç olma özelliğini taşıyor.

Jim, 2001'de, Pac-10'a son katılmalarından bir yıl önce Washington programını devraldı ve onları 2004'te Pac-10'u ve 2005'te NCAA Şampiyonasını kazanan bir programa dönüştürdü.

Jim, Washington'da geçirdiği 13 yılda 31 All- American’a koçluk yaptı, onları geliştirdi ve Washington'u ulusal bir güç merkezi haline getirdi.

Jim, neden voleybol koçu olmaya karar verdin? Sizi bu karara iten ne oldu?

Belki biraz şanslıydım. UC Santa Barbara'da bir oyuncu olarak suremi tamamladığımı ve okulu bitirdigimi hatırlıyorum.

Bu yüzden kolej koçum Kenny Preston, kalmamı, spor salonunda olmamı ve takıma yardım etmemi istedi. Ve bu isi sevdim. Bu, yapmaktan gerçekten keyif aldığım bir şeydi. Yardım edebileceğimi hissettim. Bunun pek çok faydası vardı.

Sonra mezun oldum ve ister inanın ister inanmayın Hollywood'da bir iş buldum. Hareketli görüntülere ses koyuyordum. İyi ücretli bir işti.

Ama o gece beni arayıp "Hey, işi kaptın" dedikten sonra. Rod Wilde ve Marv Dunphy'den bir telefon aldım. Ve dediler ki: "Pepperdine'e gelip bize yardım edebilir misin?"

Babamla oturduğumu hatırlıyorum ve babam bana şöyle dedi: Hiçbir kapıyı kapatma. Sen çok gençsin. Git bir bak."

Anne babamı dinledim. Sadece iki gün içinde, antrenmanı izlemek, aktivitelere bakmak, havayı hissetmek icin oraya gittim. Oyuncular iyiydi, her şeyi başka bir seviyeye taşıdılar ve gitmek istediğim yolun bu olduğunu düşündüm.

 

O gün sonsuza kadar koçluk yapmak istiyorum diye düşündüm. Sonunda film şirketinin CEO'sunuinanılmazdı.Ben koç olacağım" dedim. Oda bana iyi dileklerde bulundu.

Voleybol, beni dünyanın dört bir yanına götürdü, tanıştığım tüm insanlar inanılmazdı.

Tam olarak hangi yıl olduğunu hatırlayamıyorum, belki 1984 ya da 1985 idi. Çok uzun zaman önceydi.

Baş koç olarak kendinize ne tavsiye edersiniz? Şu anda sizin için çok net ve mantıklı olan, ancak yıllar içinde geliştirmeniz gereken bir tavsiye. (Her şey hakkında olabilir)

Vereceğim tavsiye, tavsiye verirken dikkatli olman gerektigi. Carl'ın (Carl McGown) bana şöyle dediğini hatırlıyorum: "Kimi dinlediğine ve ne okuduğuna dikkat et."

Başlangıçta bunu anlamadım. Bunun ne anlama geldiğini bile anlamadim ama zaman gectikce cok daha iyi anladım.

Bu yeteneği bir şekilde bir öğretmen olarak edindim ve bu kesinlikle kazanılmış bir yetenek. Bana verdiği en büyük tavsiye buydu. Ve bu tavsiye için çok müteşekkirim.

Benim için öğretmek en önemli sey oldu. Ve daha iyi bir öğretmen olabilmek için öğretmenliği anlamam gerekiyordu. Öğrenmeyi anlamam gerekiyordu. Ve bu yeteneği kazanmam gerekiyordu.

Zamanla, biraz bilgi edinmeye başladım ve önemli olan  koçluğun bu tarafıydı.

Belki bir antrenör olarak eğitimim, bir oyuncu olarak aldığım eğitimle başladı, ama bunlar farklı şeyler. Bazı şeyler öğrendim, bilgi edinmeye başladım ve sonra öğrenmeye devam etmek istedim.

 

Ama işin anahtarı şuydu ki, bu bilgiyi nasıl uygulayacağımı öğrenmek zorundaydım. Bir şeyleri bilen ama ne yapılacağını bilmeyen birçok insan var.

Şimdi koçlara yardım ediyorum ve onların bilgisi beni çok şaşırttı.

Yani gerçekten bir sürecin içine girmem gerekiyordu. Benim için bu gerçekten koçluğun anahtarıydı. Ve sonra, bir kariyer boyunca, nasıl daha iyi seçimler ve kararlar alacağınızı öğrenirsiniz. Bunun gerçekten insanları ayırdığını düşünüyorum.

Çünkü öğretmenlik birçok şeyle ilgilidir. Bana göre takımlarım iyi oynadığında, farklı durumlarda gerçekten iyi seçimler ve kararlar veriyorlardı. Doğru şutları vurmak, bu topu kim alır, hepsi farklı şeyler. Tüm bunların, farkındaydılar ve zekiydiler.

Bence bir koç oyuncularına bunu nasıl yapacaklarını öğretmeli.

USC'deyken erkeklere koçluk yaptım ve bana gerçekten iyi bir takım miras kaldı. Bob Yoder benden önceki koçtu. O çok iyiydi. Marv Dunphy ve Rod Wilde ile birlikteydim, bu yüzden bazı şeyleri ogrendim. Nedenini gerçekten anlamadım ama onların yaptığı bazı şeyleri yapıyordum ve iyi oyuncularım vardi.

Sadece oyunculari pozisyonlarina gore yerleştiriyordum. Ve gerçekten çok yüksek bir başarı elde ettik. Böylece, önümüzdeki bir veya iki yıl boyunca, tüm bu genç oyunculari aldığım ve gerçekten mücadele ettiğim bir yıl oldu. Benim oynamak istediğim veya benim bu oyuncularla birlikte oynayabileceğim tüm oyunları oynayabilmeleri için onlarin temellerini, beceri seviyelerini geliştirmem gerekiyordu.

Bu beni gerçekten etkiledi. İşte o zaman koçlara öğrenme hakkında sorular sormaya başladım. Ve Carl'dan çok şey öğrendim. Ben SC'deyken Carl BYU'daydı. O kadar iyi olduğunu düşünmediğim  oyuncuları alıyordu. Bense onları almıyordum ama o oyuncular, dört yıl içinde milli takım oyuncusu oluyorlardı.

Tum bunlari dikkate aldım. Ve bu takımla oynadığımızda, oyun sırasında ne kadar baskı hissettiğimi görebiliyordum. Rakibin savunması ve hücumu bize baskı yapiyordu.

 

Ben de onu aradım ve "Carl, oturup konuşabilir miyiz?" dedim. Ve o benim en iyi arkadaşlarımdan biri ve en büyük akıl hocam oldu. Sonra, oyuncu iken antrenorum olan Mike Norman vardı. Bu iki adam birbirine çok benziyordu ama gerçekte farklıydılar.

 

İkisinden de öğrendiğim şuydu. Ne yapmak istediklerini tam olarak biliyorlardı. Bunu nasıl yapmak istediklerini ve nedenini biliyorlardı.  Bize bunu bu şekilde yapmanın bizim için neden bu kadar önemli olduğunu öğrettiler. İkisinin de farklı bir felsefesi vardı. Ve farklı şeyler yaptılar, ancak bir koç olarak liderlikleri gerçekten çok güzeldi.

 

Sadece oyuncularima  yaptıklarından keyif almaları için daha fazla zaman ayırmalarını onerdim. Keşke bundan daha iyi bir iş çıkarsaydım. Küçük başarıları kutladık ve insanları motive ettik ve bu benim için bir öğretmen olarak önemliydi.

 

Ama çok iyi bir şey başardık ve çok hızlı ilerledik. Ulusal şampiyonluğu falan kazansak da gelecek seneye gidiyordum. Keşke daha fazla keyif alsaydım. Biraz farklı yapacağım tek şey bu.

Matias: Harika cevaplar, Jim. VolleyBrains için Velasco ile konuştugumda da ona aynı soruyu sordum.

Ve bana, kesinlikle profesyonel olan veya üniversite kariyeri olan koçlar için yapilmasi gereken ilk şeyin bu olduğunu söyledi. İçinizdeki oyuncuyu öldürmeniz gerekiyor. İçinde sahip olduğun oyuncu kişiliğini. Çünkü aksi halde sporcularınıza şöyle diyeceksiniz: Evet, ama bu kolay. Sana göstereyim. Topu alıyorsun ve onlara nasıl yapılması gerektiğini gösteriyorsun. Ama senin için kolay.

 

Ve ne kadar kolaysa ve bu öğretiyle birleşirse, sizin için o kadar kolay olur, sizin için o kadar bariz olur, onu kavramsallaştırmak için üzerinde o kadar çok çalışmanız gerekir. İçgörü bulmak, her şeyi açıklamak ve oyuncularınıza bir şeyi nasıl hissettireceğinizi bilmek. Sizin için ne kadar kolaysa, öğretebilmek için üzerinde o kadar çok çalışmanız gerekir. Ve bu benim için çok açık bir şeydi. Ve o kadar mantıklı ki, evet, bu harika bir fikir dedim. Sadece sporda değil, yaptığınız her şeyde bu var elbette.

Onu inceledim ve çok şey öğrendim. Ve daha fazla koçluk yaptıkça, daha büyük bir farkındalığa sahip olmaya ve onun ne hakkında olduğunu anlamaya başladım. Söylediği bir şey şuydu: oyuncularınızın olmanıza ihtiyaç duyduğu koç olmanız. Ve bunun üzerine bir kitap yazabilirsin.

O harikaydı. Onunla ilgili çok şey var. O özel bir antrenör. Beal, McGown, Dunphy gibi.

Belirli bir hedefin var mı? Belki zaten ulaştığınız bir hedef veya size günlük motivasyon verecek kadar ulaşılması zor bir hedef?

Bu iyi bir soru. Kocluga basladigim da, sadece insanları geliştirmek istedim hedefim buydu ve oldukça saftı. Bu sürecinin tadını çıkarmak istedim. İnsanların daha özgüvenli olmasını istedim. İnsanların gerçekten daha fazla çalışmasını ve her gün daha fazla çaba göstermesini istedim.

İnsanların olmasını istediğim şey değil, olmak istedikleri kişi olmalarını istedim. Ne olmak istiyorlardı ve bu konuda onlara yardım ettim.

Ancak geri dönüş almaya ve kazanmaya başladığımızda, önemli olan bu beklentileri büyük bir düzenlilikle karşılamak oldu. Ve çok daha zorlaştı.

Açıklamak zor ama bildiğiniz gibi beklentilere güvenilmez, neredeyse değişken hale gelebilir. Şimdi öyle bir noktadayım ki, orada bir dengeye sahip olmalısın ve bazı beklentilerin olmalı. Çünkü ne istediğine dikkat etmelisin.

Oyuncularin gelişmesine gerçekten yardım etmeye, bir voleybolcunun daha iyi bir voleybolcu olmasına yardım etmeyi  amacladim. Genç olsunlar, yaşlı olsunlar, olgun olsunlar, insanlar daha iyi olabilir. İnsan potansiyeli büyümeye devam ediyor. Artık arkanıza yaslanıp gerçekten öğretmeye başlamak ve insanların bunu anlamasına yardımcı olmak çok daha eğlenceli.

Kendilerinin daha fazla farkına varmalarına, öğrenme anında tüm bu şeylerin daha fazla farkına varmalarına yardımcı olun.

O basit sürece geri döndüm ve zaferler geldiğinde, evet, heyecanlandım. Bu iyi bir şey. Kazanmamız gerekiyor. Ama buna hiç odaklanmıyorum.

Antrenörlük veya voleybol antrenmanı hakkında duyduğunuz kötü tavsiyeler nelerdir?

Bunu daha önce gündeme getirmiştin ve söylediklerin gerçekten çok hoştu. Yapıdan bahsettiniz. Ve sadece bunun hakkında düşünmeni istiyorum. Bu soruyu diğer sorulardan daha çok düşündüm. Pek çok görüş olduğunu ve bu görüşlere dikkat etmeniz gerektiğini söyleyerek başladık. Gerçekleri incelemek istiyoruz.

Bunun hakkında düşündüm. İnsanların her zaman, oynamak zorundasın ve oynamak zorundasın dediğini duyuyorum. Ve bu doğru. Oğrenmeyi ve daha büyük aktarımı ve uygun düzenleyici uyaranları takip ederseniz. Evet, oynayacağız. Bu yüzden oynamak zorundayız. Uygulamalarımızın çoğu oynamakla ilgili olmalıdır. Ancak oyununuzu başka bir seviyeye taşımak için bir yapı olmalı.

Çünkü oyun ne kadar gelisirse, tekrarlar o kadar az olur. Bazı durumlarda daha küçük bir grubu kontrol edebiliyoruz, geri bildirimi düzenliyoruz, sahada hala aynı hareketi aynı hızda yapıyoruz. Bazı transferler var ama hızlı bir şekilde geri dönüşler de olacak. Ve zamanla anlamaya başlarlar.

 

Beynin çalışma şekli, araya girip vücutlarının ne yaptığına dikkat edebilmeleridir.

 

Durumun farkında olabilirler, 15 veya 20 dakika boyunca tekrar tekrar tekrarlayabilirler. Ve sonra oyuna geçiyoruz. Ve şimdi beyinleri farklı çalışıyor.

Durumları, erken ipuçlarını, nasıl tepki vereceklerini anlamaya başlarlar, ne yapmalıyım? Ve vücudumun ne yaptığı konusunda endişelenmiyorum. Ama bir noktada uzman olduğunuzda, her şey bir noktada birleşir. Vücudunun bu durumda ne yaptığını biliyorsun. Ve bu duruma cevap vermek için ne yapilması gerektiğini.

Kobe Bryant'ın ölmeden önce nasıl bir yapıya sahip olmanız gerektiğiyle ilgili söylediği şeyi duydum. Sokak topu oynayamazsın. Oyununuzu yükseltmek için bir yapıya sahip olmalısınız ve ardından fişe takmalısınız.

Tam olarak inandığım şey buydu. İnsanlara nasıl hareket edeceklerini öğretmek. Ve sonra onlara nasıl göreceklerini öğretmek. O zaman haritasını çıkardığımız ve her şeyi tanımladığımız bazı çok açık yöntemlerimiz olabilir.

Dolayısıyla bu öğrenme hızını da arttırır. Ve daha hızlı/daha yüksek düzeyde akılda tutmalarına ve hatırlamalarına yardımcı olur.

 

Şimdi, kulüp koçlarının fazla zamanlari olmadığını söylediklerini duyuyorum. Yani sadece oynamak zorundayız. Ancak yine de dakikalarınızı öğrenme sürecini hızlandırmaya yardımcı olacak şekilde bölebilirsiniz. Yapıdan bahsettiğin için bunu söylemek istedim.

 

Ve sonra diğer bir şey. Oyun oyundur. Oyunu inceleyerek çok şey öğrenebiliriz.

Şu anda geri dönüşüm üzerine bir çalışma yapıyorum ve erkekler ile kadınlar voleybolunun su veya bu sekilde  nasıl farklı olduğu hakkında çok şey öğreniyorum.

 

Ama çalışmalısın. Bir şeyleri uyduramazsın. Bu harika fikirleri, bu harika sezgileri test etmelisiniz. Ve geçerli olup olmadıklarına veya ilkelerinizden bazılarını ihlal edip etmediklerine bakın. Bu benim için çok önemli. En sevdiğim soruydu. Yöntemlerinizi tanımlayarak öğretim sürecinin derinliklerine iner. Yöntemlerinizde daha iyi olmak. Çünkü yöntemleriniz yaptığınız her şeyi etkiler.

Bir koç olarak en önemli şey, yöntemlerine inanan bir koç olabilmektir. Ve tabii ki, bunu yapman gerektiği gibi yapmalısın. Ancak bunların sağlam yöntemler olduğundan emin olun. Ve biraz bilim ve inandığımız bazı şeyler tarafından destekleniyor ve savunuluyorlar

 

https://volleybrains.com/jim-mclaughlin/