BERLİN’DEN BİR FRANSIZ GEÇTİ

 

47 yaşındaki Fransız Cedric Enard, Poitiers doğumlu. Stade Poitevin, Avignon ve Spacer's Toulouse'da orta oyuncu olarak geçirdiği kariyerinin ardından Toulouse ve Tours'da teknik direktör oldu. 2018'de BR Volleys'e baş antrenör olduktan sonra, 2019'da hemen Almanya şampiyonluğunu kazandı. Bunu 2021 ve 2022'deki şampiyonluklar ve iki kupa izledi. Mart ayında kulüp, Cedric Enard'ın sözleşmesinin sona ermesinden bir yıl önce, sezon sonunda kendi isteği üzerine BR Volleys'ten ayrılacağını duyurdu. Cedric Enard, bu yaz aynı zamanda Hırvatistan'ın milli teknik direktörü olarak da çalışacak. Yani Cedric Enard,2018'de BR Volleys'e geldiğinden beri her yıl şampiyonluk yaşadı.

2018'de Berlin'e geldiğinizde yanınızda Fransa’dan bir şey getirdiniz mi?
Zihniyetimi ve tarzımı getirdim. Belki de takım menajeri Oli Sotte ile haftalık programı tartıştığımızda kahvaltı, öğle ve akşam yemeklerini ne zaman yiyeceğimize karar vermem Fransa’daki deneyimimden kaynaklanıyordu.

Ve Savunma

Evet, savunma iyi bir şeydir, ama benim kişisel odak noktam bloktur. Ben bir orta oyuncuydum. Bunu belirtmek isterim: Rakip nasıl atak yapıyor, bloğu nasıl organize ediyoruz, nasıl uyguluyoruz, orta oyuncular oyunu nasıl okuyor bunlar önem verdiğim konular.

Sen geldiğinde, Tours ile Fransa şampiyonuydun. Korona nedeniyle sezonun iptal edildiği 2020 yılı hariç, o zamandan beri her yıl Berlin'de şampiyonluk kazandınız...
... hayır hayır hayır. 2020'de de şampiyonduk bazı insanlar unvan vermemeye karar verse bile. Belki de resmi olarak şampiyon değildik. Ama benim için takıma saygımdan ötürü bunda ısrar etmek önemli. İnanılmaz iyi bir sezon geçirdik.

Şampiyon teknik direktör kelimesi Fransa'da da var mı?

Bunun için özel bir kelimemiz yok. Kulüpteki oyuncularla izlediğimiz yoldan memnunum. İlk işim, her zaman menajer Kaweh Niroomand ile bir takım oluşturmaktı. Bu konuda, birlikte çok iyi çalıştık. Ve günlük antremandaki düzeyi korumakla ilgiliydi. Bazen oyuncular istemiyorlar ve motivasyonları düşüyor. Bir teknik direktör bununla baş etmek zorundadır. Oyuncuları dinlemek zorundasınız. Bir koç olarak onlarla eşit düzeydesiniz, üstlerinde değil. Ama sonunda onların performansını korumak zorundasın.

Finalde Friedrichshafen'e karşı BR Volleys’in başında dördüncü kez mücadele ettiniz.

Doğru artık bir klasik oldu.

Bazıları buna sıkıcı diyor !

Bundesliga'da yeni bir dinamik var. Düren bu sezon çok güçlü. Tamam onları yarı finalde yendik ama onlar da kupa finalindeydi. Sıkıcı demek Lüneburg'a biraz saygısızlık olur. İnanılmazlardı, harika bir takımları, harika bir salonları var, Stefan Hübner harika bir koç. Fransa'daki arkadaşlar, Almanya'da şampiyon olmanın kolay olduğunu söylüyor. Ama bakın bu sezon Şampiyonlar Ligi'nde Lüneburg Modena'yı, Düren Ziraat Bankası’nı yendi. Montpellier ve Tours'u elediler. Ligin ilk dördü oldukça güçlü, Giesen ve Herrsching’de harika bir iş çıkardı. Sadece Berlin-Friedrischafen finaline bakmak yeterli değil. Diğer kulüplerin yaptıklarını unutuyorsunuz.

Berlin'de neler öğrendin?

BR Volleys’in Avrupa'nın en profesyonel kulüplerinden biri olduğunu biliyordum. Max-Schmeling-Halle'ı duymuştum. Kulübün nasıl organize edildiğini merak ediyordum. Tüm sporlarla ilgileniyorum. Başarılı olmanın nasıl gerçekleştiğini anlamayı seviyorum. Bu yüzden gelecekte genel müdür veya müdür olmayı hayal edebiliyorum. Burada Kaweh Niroomand ile geçirdiğim beş yılda çok şey öğrendim. Gelecekte, sadece sahada çalışmak ve sadece bir takım oluşturmak, sadece oyuncularla sözleşme imzalamak değil, aynı zamanda sponsorlarla çalışmak, bir vizyona sahip olmak istiyorum. Berlin'in Şampiyonlar Ligi'nde üç kez üst üste çeyrek finale yükselmesi, fark yaratan bir oyuncuyla anlaşmamız nedeniyle değil, arkasındaki daha görünmez olan her şey yüzündendi. Burada her şey güvenilir, istikrarlı ve tesadüf değil. Kaweh ve ekibi her zaman bir sonraki adımı düşünüyor.

Yine de Berlin'den ayrılıyorsunuz.

Bence spor yapma şansınız varsa, her şey duygularla ilgili. Aksi takdirde bu bir tutku değil, sadece bir iştir. Bazen bir koç olarak duygularınızı gizlemeniz ve oyuncu olmanız gerekir ama sonunda herkes sizin de duygulara sahip olduğunuzu bilir.

Kendini boşlukta hissettiğini söyledin. Tükenmişliğe yakın mısınız?

Kelime çok güçlü. Kariyerimi bitirmek zorunda kaldığımda tükenmişlik, depresif anlar yaşadım. Bunun ne anlama geldiğini iyi biliyorum. Voleybol için çok şey verdiğimi düşünüyorum. Belki çok fazla. 15 yıl boyunca kulüp ve milli takımlar için çalıştım. Yazın bazen üç, bazen iki hafta tatilim oluyordu. Başlangıçta antrenör yardımcısıydım. Ancak bir baş antrenör olduğunuzda hissettiğiniz baskı daha da yüksek.

Öte yandan, BR Volleys’i seviyorsunuz.

Emekli olana kadar burada çalışabilirim. Bu yüzden bu kararı almam çok zordu. Kaweh'in bana BR Volleys için danışman olarak çalışma fırsatı sunması benim için çok şey ifade ediyor. Evine gelip yöneticilik fikrimi, Limoges'ta yöneticilik kursuna başvurduğumu söylediğimde, "Bu sana yakışıyor" dedi.

Ailenizin bir yıl önce Berlin'den Fransa'ya taşınmış olması da kararınızın bir nedeni mi?

Kızlarım şimdi 19, 16 ve 12 yaşındalar. Üniversiteye doğru gidiyorlar. O kadar hızlı büyüdüler ki. Sezonda görüntülü görüştük, hayat nasıl gidiyor diye sorduk. Sonra tekrar kapattık ve ben dairede tek başıma oturdum.

Berlin'de neler yaptın?

Biraz padel tenisi, Grunewald'da bisiklet sürmeyi severim. Gladow'da golf oynuyorum. Aslında takım doktorumuz Dr. Miltner ama sanırım bundan korkuyor.

Armonika mı çalıyorsun?

Toulouse'da antrenörken ayda iki ya da üç kez ders almıştım. Ne zaman sevdiğim bir şarkı duysam, melodiyi çalmaya çalışırdım. Bunu bir hafta boyunca çalıştım ve mızıkayı tekrar kaldırdım. Toulouse'da her zaman arabamdaydı, çünkü orada çok fazla trafik ve sıkışıklık vardı. Şimdi hala ara sıra çalıyorum.

Ailenizin Fransa'ya dönmesi kolay oldu mu?

Ortanca kızım Maelle, Berlin'i ve arkadaşlarını çok özlüyor. Bağımsız olmanın, büyük şehirde metro ya da otobüsle seyahat etmenin nasıl bir şey olduğunu keşfetmişti. Berlin'de basketbol oynayan en küçük kızım Ewen, Poitiers'de "Basketbolu bırakıyorum ve babamın izinden gitmek istiyorum" dedi. O gerçekten uzun boylu ve takım fotoğrafındaki herkesin üzerinde yükseliyor. Bir arkadaşım okulunda beden eğitimi öğretmeni. Bu yüzden okulda, kulüpte oynuyor. Onu seviyor. Onu izlemek için zamanım olsun istiyorum.

Siz de BR Volleys’deki voleybolculardan bir şeyler öğrendiniz mi?

Doğal olarak. Onlardan öğrenmek istemiyorsan, sadece aptalsın. Birçoğu Sergei Grankin ve Benjamin Patch hakkında konuşuyor. Uzun zamandır takımın yüzü onlardı. Sergei Grankin, aurası ve karizması olan harika bir oyuncu. Sakindi, sahada sadece kendisini değil etrafındaki her şeyi yönetebiliyordu. Ama aynı zamanda Bastian Kühner veya Georg Klein gibi isimlerden de bahsetmek istiyorum. Onları oldukları gibi oldukları için seviyorum: antrenmanda, otobüste, restoranda, maçta. Net bir çizgileri ve iyi değerleri var.

Bu sezondan önce Sergei Grankin, BR Volleys'ten ayrılmıştı

Sergei'yi kaybedersen, maestro'nu da kaybedersin. Onun boşluğunu nasıl dolduracağınızı düşünmenize gerek yok çünkü yeni bir Sergei bulamıyorsunuz. Artık takımın yeni durumunu düşünmek zorundasınız. Genç ekibimizle bunu güzelce çözdük.

 

Fransız voleybolcular 2021'de Tokyo'da Olimpiyat şampiyonu oldular. Kısa bir süre önce milli takımdaki yardımcı antrenörlük görevinden ayrılmıştın. Buna pişman mısın?

Bir şeyi seçersen başka bir şeyden vazgeçmek zorundasın. Bu seçimim, benim için Estonya milli takımının baş antrenörü olmak için bir adımdı. Çocuklarıma şunu söylüyorum: düşün ve sonrasında pişman olmayacağın bir karar ver. Altın madalyayı ve dört Toulouse forması giyen oyuncumu Olimpiyat podyumunda ilk 12'de görmek isterdim. Clevenot, Brizard, Chinenyeze ve Louati. Clevenot beni arayıp görüntülü görüşme ile altın madalyayı gösterip "Bu senin için " dediğinde çok mutlu oldum. Bana veda etmek için formasını uzatan Georg Klein'ın yaptığı jest gibi. Sergei kulüpten ayrıldığında formasını bana verdi. Bu benim için çok şey ifade ediyor.

BR Volleys ile özellikle hatırladığınız bir şampiyonluk kutlaması var mı?

Belki de Friedrichshafen'deki ilk şampiyonluğumuz. Orada saçımı kaybettim. İlk sezon bizim için en zoruydu. Ve ilk şampiyonluk her zaman en önemlisidir.

Kutlamada oyuncuları biralarla ıslattınız.

Berlin'deki insanlar beni o kadar da tanımıyor. Ama arkadaşlarım buna şaşırmadı. Bir teknik direktör olarak ancak şampiyonluğu kazanırsam deliler gibi sevinirim.  Kutlama harikaydı. Georg Klein göğüs kıllarını kazıttı. Ben kafamı kazıttım. Arkadaşlarım gazetede fotoğrafları görünce güldüler. 2000 yılında, hala Avignon'da bir oyuncuyken, yeşil saçlarım vardı, daha sonra beyaza boyanmış sakalım vardı.

 

Volleys-Coach Cedric Enard: „Die Leute in Berlin kennen mich nicht so verrückt“ (berliner-zeitung.de)