PIETER JOON OTURARAK VOLEYBOLU ANLATIYOR

 

Kısa özgeçmişi.

Adım Pieter Joon, 1942'de Amsterdam'da doğdum.

Çocuk felci virüsünü 1944'ün sonunda, 2,5 yaşındayken kaptım. 2 ayı alçıda, 4 ayı demir akciğerde olmak üzere 6 ayı hastanede geçirdim. Ne yazık ki o zamanlar çocuk felci hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı.

1960 yılından itibaren antrenör, hakem ve yönetici olarak voleybolun içindeyim. Bundan sonra Ulusal Engelli Sporları Derneği'nde Oturarak Voleybol oyuncusu ve direktör çalıştım. 1966'da Ulusal şampiyon bile olduk. 1980'den beri ISMGF, ISOD'nin uluslararası yönetim kurulu üyesi ve ICC'nin daha sonra IPC'nin TC üyesiyim. 1980'de Paralimpik Oyunları'nda Oturarak Voleybol'u tanıttım ve 1981'de Uluslararası Engelliler İçin Voleybol Organizasyonu'nu (WOVD) kurdum, böylece Oturarak Voleybol oyuncuları da benzersiz bir uluslararası profile sahip bir Uluslararası Müsabaka kazandı.

Oturarak Voleybol ile bağlantınız nedir?

1961 yılında oturarak voleybol oynamaya başladım. En iyi oyuncu değildim ama bir kez Ulusal Şampiyon olmuştum. Ulusal olarak 1970'lerde TC Oturan Voleybol yönetim kurulu üyesi ve Ulusal Geçersiz Sporlar Derneği (NIS) yönetim kurulu üyesi olarak yer aldım. 1981'den 2001'e kadar Dünya Engelliler İçin Voleybol Organizasyonu'nun (WOVD) kurucusu ve Başkanı oldum.

Engelli sporları ile nasıl tanıştınız?

Nevobo'ya koç, hakem ve Western yönetim kurulu üyesi olarak dahil oldum. 1961'de birisi bana Oturarak Voleybol'u gördüğünü ve bunun benim için yeni bir şey olup olmadığını sordu. Hemen heyecanlandım, bu benim engelli sporlarıyla ilk temasımdı.

Oturarak Voleybolun engellilerin yaşamına en önemli katkısı nedir?

Spor herkes için, özellikle engelliler için önemlidir. Takım sporlarında takım arkadaşlarınız tarafından teşvik edilirsiniz, saygı, eleştiri ve dostluk yaşarsınız. Oyun sizi fiziksel olarak daha güçlü kılar, bu sayede özgüveniniz de artar. Diğer insanlarla uğraşmak, topluma adım atmayı çok daha kolaylaştırır ve toplumdaki rolünüzü oynamanız için size yeterli kesinliği verir. Voleybolda bir antrenör ve hakem olarak büyük fiziksel farklılıklara sahip oyuncular da gördüm. Ayrıca herhangi bir nedenle engelliler dünyasında oynamak istemeyen engelli oyuncularla da tanıştım. Bu duruma engelli sporlarının imajı büyük bir engeldi. Tıbbi görüntüyü kaldırarak oturarak voleybol'a daha iyi bir şans vermeyi umuyordum. Sonunda sloganım uluslararası hale geldi: "İyi bir takımda zayıf olan her zaman güçlenir" 1981'de Sitting Volleyball International'ı bu şekilde geliştirdim. Kendi yeteneklerinize güven duymak ve toplumda eşit bir role hazır olmak. Bu nedenle spor, sporcunun sakatlığının değil, fiziksel ve zihinsel gücünün odak noktası olduğu önemli bir sosyal işlevi yerine getirir. Oturarak Voleybol ile bunu başardık. Bu olumlu rol oyuncular, antrenörler, hakemler, voleybol sınıflandırıcıları ve yönetim kurulu üyeleri tarafından uluslararası düzeyde benimsendi ve büyük bir coşkuyla yayıldı.

Oynadığınız farklı rollerde, sporcuların Oturarak Voleybol oynarken ağrı ile ilişkisini nasıl görüyorsunuz?

Oturarak Voleybol bir spordur. O böyle gelişti ve rehabilitasyonu aştı. Egzersiz sırasında ağrı yaşayan bir sporcu, bu ağrının onu antrenmandan/oynamaktan ne ölçüde engellediğini kendisi seçmek zorunda kalacaktır. Bir kişi olarak sporcunun kendi seçimi ve sorumluluğu vardır. Doktoruna danışarak, nasıl devam etmek istediğine kendisi karar vermek zorunda kalacaktır. Ben bir yönetici olarak bu işin içinde değilim. Uygulama, bazı ilaçlar için kuralların konduğunu göstermiştir. Doping listesinin oluşturulma sebeplerinden biri de budur.

Oturarak Voleybolun oluşmasında, gelişmesinde ve yaygınlaşmasında sizin katkınız ne oldu?

Oturarak voleybol 1956'da Hollanda'da tasarlandı ve o zamandan beri müsabakalar yapılıyor. 1981'de Uluslararası “Dünya Engelliler İçin Voleybol Organizasyonu”nu kurdum ve sınıflandırma sistemini oluşturdum. Bu sistem diğer uluslararası engelli sporları federasyonlarından tamamen farklıdır. 1981'de Oturarak Voleybol için yalnızca tıbbi nedenlerle ayakta spor yapmamaları tavsiye edilenlere uygun bir minimum handikap profili istiyordum. Sporcular bunu sürekli yaşadığı için oturarak voleybolu tıbbi devreden çıkarmak zorunda kaldılar. Oturarak Voleybol oyuncuları ve antrenörleri bunun için minnettardı. Oyunun bu kadar popüler hale gelmesinin ve gerçek bir spor olarak algılanmasının nedenlerinden biri de budur. Klasman kurallarından etkilenen bir yarışma değil, birbirinin daha iyi olmasına izin veren eğitimli sporculardan oluşan bir spordur. Bunda benim katkım, tüm uluslararası akımlara ve tıbbi etkilere karşı Oturarak Voleybol konseptimizi korumuş olmam oldu.

Oturarak Voleybolun dünya çapında yayılmasının hızlanmasına ne sebep oldu?

İlk adım zordu. 1981'de Avrupa'daki 9 ülkeyi, tüm ülkelerde oynanan farklı “top” oyunu yerine Oturarak Voleybol oynamanın daha iyi olduğuna ikna etmem gerekiyordu. Bu konu ; Almanya, Belçika, Lüksemburg, İsveç, Norveç, Danimarka, Finlandiya, İsviçre ve Avusturya ile ilgiliydi. 1943'ten beri uyguladıkları kendi “Yumruk topu” oyunlarını durdurmak zorunda kaldılar. Elbette oldukça zor bir adımdı. Ondan sonra kendi Oturarak Voleybol klasmanımla oynamak dileğimdi. Oyunun açık karakteri sporcular tarafından iyi hatta coşkuyla karşılandı. Benim için belirleyici olan, sınıflandırmanın tıpkı oyun Kuralları gibi Oturarak Voleybol profil kuralı olmasıydı. Bu kuralı sadece Voleybol Kurulu değiştirebilir veya yorumlayabilir, sınıflandırıcılar ve özellikle diğer Organizasyonlarınkiler değil.

İkinci adım, benim de TC yönetim kurulu üyesi olduğum “Uluslararası Spor Engelliler Fonu”nun 1986 yılında uluslararası bir Spor gelişim yörüngesiydi. Bu proje ile Oturarak Voleybolu dünya çapında 4 kıtada en az 110 ülkeye ulaştırdık.

Üçüncüsü: Oturarak Voleybolun en iyi tanıtımı oyuncular, oyun keyfi, sportif teknik zevkler ve çekici oyun tarafından yapıldı. Daha iyi tanıtım mümkün değildi. Ayrıca, tıbbi bir etkisi yoktur.

Oturarak Voleybolu sosyal bir yön mekanizması olarak görüyor musunuz?

Oturarak voleybol, sosyal içerik için tüm mekanizmalara sahiptir. Farklı tipteki oyuncuların rol aldığı bir takım sporudur. Teşvik eden, kontrol eden, eleştiren ve saygı duyan. Böylece kendine saygı, kendine güven, iletişimsel yönler gelişir. Kendine güven, iyi bir sosyal becerinin temelidir. Önemli olan handikapı değil doğru spor imajını göstermektir.

Oturarak Voleybolun, engelliler için sporun monoton, daha az yoğun ve günümüz izleyicileri için çekici olmayan bir paradigma değişimi olduğuna inanıyor musunuz?

Oturarak Voleybol kesinlikle engelli sporuna bakışı değiştiriyor. Vurgu handikapta değil, teknik olarak iyi ve çekici oyunda yapılıyor. Bu da onu halk ve basın için bir “izleme” oyunu olarak çekici kılıyor. Oyunla ilgili olağanüstü olan şey, handikapın hiçbir rol oynamaması ve hatta görünmez olmasıdır. Bir Dünya Kupası finalinden sonraki basın toplantısında, bir gazeteci aniden bana engelli sporlarındaki sınıflandırmaların ne olduğunu sordu. Son maçta kaç tane ampute gördüğünü sordum. Orada bulunan 15 gazeteciden hiçbiri doğru cevabı bulamadı. O fark edilmedi. Final maçında sahada 5 bacak ampute vardı. Bu benim için iyi bir iş çıkardığımızın işaretiydi. Ayrıca diğer uluslararası federasyonların sınıflandırmalarını nasıl düzenledikleri hakkında yorum yapmak istemiyorum. Tekerlekli sandalye basketbolu ve Tekerlekli sandalye tenisinin kendi spor politikalarını gerçekleştirmede uluslararası düzeyde büyük sorunlar yaşadıklarını lütfen unutmayın.

"Oturarak Voleybolda iki bacağı olanın çok bacağı vardır" ifadesi hakkında ne düşünüyorsunuz?

Oturarak Voleybolda aslında üst ekstremiteler önemlidir. Voleybol oynamak ve aynı zamanda sahada hareket etmek için üst ekstremitelere ihtiyacınız var. Önemli bir kilit rolde. Alt ekstremiteler aslında bu konuda can sıkıcı bir rol oynamaktadır. Bacaklarınız ne kadar sağlıklı, uzun ve sıkıysa, o kadar çok sorun yaşarsınız. Düşük savunma ve hareketle, bu bacaklarda korkunç bir ağırlık oluşur. Bir bacak amputasyonu veya felç ile gerçekten bir avantajınız var. Yine de, 2 ayaklı oyuncuyu her zamanki Sınıflandırma “korumasına” almadım. Hayır, bir sporcu koç tarafından handikap sınıflandırmasına göre değil, teknik liyakatine göre seçilmelidir. Bu korumacılıktır ve spora ait değildir. Başkalarının sürekli olarak engelli imajına vurgu yapması engelli sporcunun imajına zarar vermektedir. Bu, özellikle tüm en iyi spor sporcularının büyük rahatsızlığıdır. Engelliliği göstermek ve vurgulamak Bağış Yaratan Vakıflara aittir.

Oturarak voleybolun popüler bir spor haline gelmesinin sebepleri nelerdir?

Bence Oturarak Voleybol en çok voleybola benziyor. Yıllardır engelli olmayanlar tarafından yapıldığı şekliyle voleybola. Sahanın kenarında bir doktor değil, bir koç var. Bir spora katılmak için önce geçmeniz gereken hiçbir handikap derecesi yok. Sloganımız engelsiz katılımdır. Kendi arkadaşlarınız ve ailenizle birlikte kendi ortamınızda çalışmak. Kurallar zor değil (sadece bir ağ ve top) ve tıbbi müdahaleler yok. Uluslararası maçlarda, profilinizi belirlemek için yalnızca bir muayene ve ayrıca yaralanma tedavisi için yalnızca bir doktor veya fizyoterapist. Ulusal olarak, bu spor herkes için ücretsizdir. Uluslararası olarak, ayakta egzersiz yapamayacağınızı gösteren basit bir test. Bu muayene daha sonra yalnızca WPV onaylı bir sınıflandırıcı tarafından gerçekleştirilebilir. Ve istisnasız tüm Uluslararası Müsabakalar için geçerlidir.

Oturarak Voleybolun kuruluş dönemindeki özü, bugünkü gelişimi ve gelecekteki beklentileri nelerdir?

Oturarak Voleybolun özünde takım yapısının olduğuna hala inanıyorum. Bu, antrenör tarafından bir sporcunun teknik niteliklerine göre belirlenir. Antrenör, farklı handikap gereksinimlerine ayrılmamış geniş bir Oturan Voleybol oyuncusu grubu arasından serbest seçim hakkına sahiptir. Bu gerçek bir rekabet sporu yaklaşımıdır. Oturarak voleybol handikap için değil, Spor deneyimi için amaçlanır. Sakatlık tamamen küçüktür. Bunu oyuncular da yaşıyor. 60 yıllık tecrübemde, hiçbir oyuncudan diğer handikaplarla oynamakla ilgili bir şikayet almadım. Düşük eşikli erişim, sonunda sporcuya tıbbi rehabilitasyondan çıkmış hissi verir. Gelecek perspektifi, bu yaklaşımın doğru olduğunu kanıtlamaya devam edecektir. Herkesin spor yapma hakkı vardır, bunu sağlamalıyız, ancak hiç kimsenin uluslararası spor yapma hakkı yoktur ve kesinlikle sadece engel derecesi nedeniyle değil. O zaman en iyi atlet olmalısın. Bir oyuncuya puan sistemi uygulamak ayrımcıdır ve koçların kaliteye değil handikaplara göre takım seçmelerini gerektirir. 1981'de ülkelere, büyük bir kalıcı spor engelliler grubuna işaret etmiştim. Bu grup herkes tarafından yok sayılır. FIVB, kalıcı ciddi bir sakatlık nedeniyle voleybolu bırakan binlerce kişi için hiçbir şey yapmıyor ve bu da "ayakta" sporları imkansız hale getiriyor. Bu grup kesinlikle özellikle Oturarak Voleybol için hedef kitleye aittir. Mevcut Uluslararası Engelli Sporları Örgütlerinin hala 4 eski teşhis grubunu bu kadar dogmatik ve korkuyla lider olarak tutmaları akıl almaz. FIVB ile işbirliği içinde Oturarak Voleybol sadece en popüler spor değil, aynı zamanda engelli sporcular için en önemli ve etkili spor haline geliyor.

Brezilyalı Oturarak Voleybolcu kadın sporculara nasıl bir mesaj vermek istersiniz?

Ne yazık ki Brezilyalı oyuncularla hiç tanışma fırsatım olmadı ama onları videoda hayranlıkla izleyebildim. Hem kadınların hem de erkeklerin ulaştığı yüksek seviyeden, coşkudan ve elde edilen sonuçlardan çok etkilendim. Başarı, Bond'un politikasında yatıyor. Burada profesyonel bir yönetim ve teknik Voleybol rehberliği seçilmiştir. Ve harika bir sonuç görünüyor. Bu görüntü, o yolu seçen İtalya için de geçerlidir. Oturarak Voleybolda tüm oyunculara bol şans ve iyi eğlenceler dilerim. Oturarak Voleybol deneyimleri size çok fazla sosyal destek sağlayacak ve sizi güçlü kılacak ve her şeyden önce size birçok arkadaş kazandıracaktır.

Kişisel Notlar: 1990'ların başında Acosta (FIVB) ve Samaranch (IOC) ile birkaç görüşmem oldu. Onlara engellilerin spordaki konumlarını sordum. Uluslararası Spor Federasyonları ile sorunum, spor yaralanması nedeniyle Organizasyondan ayrılmak zorunda kalan sporcular için alternatif bir aktivite programının olmamasıdır. Federasyonlar binlerce üyeyi kendi başlarının çaresine bakmaya bırakır. Spor organizasyonlarının da üzerine düşen sorumluluğu düşünmelerini istedim. Ne yazık ki rollerin dağılımı devam etti, işbirliği hala çok daha iyi olabilir.

1976'dan beri Uluslararası sınıflandırma sistemlerini inceledim. Yarışma sporları deneyimimde, uluslararası engelli sporlarında pek çok ayrımcılık ve engel yaşadım. Bireysel sporlarda sonsuz sayıda sınıf olduğundan, bir rekabetten bahsetmek neredeyse imkansızdı. Takım sporlarında, koçu neredeyse en zayıfın en iyinin yanında oynamasına izin vermeye zorlayan bir puan sistemi. Bu oyuncu sistem tarafından korundu ve tercih edildi. Çaba ve sıkı eğitim gerekli değildi. Sistem ona yer verdi. Ek olarak, Uluslararası Federasyonlar, engelliliğin her zaman halk ve medya tarafından "görünür" olması gerektiğini düşündüler. 1980'de Paralimpik Arnhem'e katılan ülkelerle fikirlerimi tartıştım. Uluslararası olarak oturarak voleybolun geleceği için bir model tasarlamam istendi. 1981'de Ülkelere, Oturarak Voleybol Kurallarına ek olarak, sadece minimum handikap profili ile uluslararası spor yapmaya başlamalarını önerdim. Başlangıç ​​noktası, oyuncunun tıbbi nedenlerle “ayakta” ​​spor yapamamasıydı.

Bu emsalsizdi ve engelli sporlarında uluslararası alanda kabul edilmesi zordu. Ancak ben vizyonumda ve pozisyonumda ısrar ettim. Sonuç olarak, 1980'den beri katıldığım uluslararası Kurul toplantıları, sahadaki sporcularınkinden daha çetin ve çetin müsabakalardı. Bu açık olmalı. Oturarak Voleybol ve onun uluslararası gelişimi hakkındaki fikrimin bu kadar başarılı olması, bana gelecek için umut veriyor, böylece engelliler için sporun İmajı gerçekte ne olduğunun hakkını veriyor: En iyi rekabet Sporu.