OYUNCULARI NASIL DAHA KÖTÜ HALE GETİRİRSİNİZ ?

 

ABD erkek voleybol milli takım antrenörü John Speraw, uzun yıllar bir spor psikoloğu olan Andrea Becker ile yardımcı antrenör olarak çalıştı.

Birlikte çalıştıkları ilk günlerde, belirli bir oyuncunun yerine servis atan oyuncu üzerinde duruyorlardı. Maçtan sonra ona bunu bir daha asla yapmamasını söyledi. Onun mantığı şuydu, sadece oyuncunun iyi bir servis atan oyuncu olmadığı fikrini pekiştiriyorsunuz. Bu hikaye ve açıklama o zamandan beri bende yankı uyandırdı. Evet, servis yerine geçenleri kullandığımı göreceksiniz. Hadi devam edelim. Burada görülecek bir şey yok.

Aynı durum, ortak bir temam olan orta oyuncular için de sıklıkla kendini gösteriyor. Antrenörler, ne kadar iyi niyetli olsalar da, takımın verimliliğini en üst düzeye çıkarmak için kurallar oluştururlar. Genellikle bu, farklı durumlarda topu kimin oynaması gerektiğini belirlemek anlamına gelir. Çoğu zaman marjinalize edilenler orta oyunculardır. Onların, topla oynamalarına izin verilmez bu da topla oynama pratiği yapmadıkları ve topla oynamakta asla daha iyi olamayacakları anlamına geliyor. Topa dokundukları zaman kalitenin büyük olasılıkla düşük, yani koçun haklı olduğu kanıtlanıyor ve ekibe duygusal bir konuşma yaparak kurallarını pekiştiriyor. Buna orta oyuncular ile ilgili sonu gelmeyen şakaları da eklediğinizde orta oyuncuların becerileri aşınmakla kalmaz, onları geliştirmek için motivasyonları da kalmaz.

Doug Beal'in ABD takımlarıyla başlayan uzmanlaşmış özellikleri, oyunun kalitesi üzerinde büyük bir etkiye sahipti. Oyuncular, iyi oldukları şeyleri yapmak için daha fazla zaman harcayabilirlerdi. Alıştırma süresi, bireysel oyuncuların fiilen içinde bulunduğu alanlarda optimize edilebilir. Oyuncular, uzmanlaştıkları bireysel alanlarda daha iyi hale geldiler, böylece oyun gelişti. Bunların hepsi mantıklı. Ancak her zaman olduğu gibi istenmeyen sonuçları da vardır. Bireysel oyuncular, belirli alanlarda daha iyi olurken, tüm oyunda daha da kötüleştiler. İstenmeyen diğer bir sonuç da koçların oyunu kontrol etmek için kurallar koyabilecekleri fikrine alışmalarıydı. Ve koçlar hiçbir şeyi kurallardan daha çok sevmezler.

40 yıl ileri sar. Daha çok kural var. Şu anda erkek voleybolunda göreceğiniz gerçekten yaygın bir durum, tüm yüksek topların 4 numaraya gitmesi gerektiğidir. Ve liberolar 5 numarada oynadıkları için, 6 numaradaki  oyuncuların pasör ilk topu aldığı zaman yüksek ayar yapması gerekir. Burada, diğer üç oyuncunun oynamak için daha iyi konumda olduğu bir topu alan 6 numaralı pozisyondaki oyuncu bir örnek olarak verilmiştir. 6 numaralı pozisyondaki oyuncuların önemli bir seçenek olmasının bazı geçerli nedenleri vardır, örneğin ikinci topla hücum edebilmek veya sahte saldırı ve hızlı set yapmak, ancak 6 numaralı pozisyondaki oyuncunun her topu 4 numaralı pozisyona yollaması voleybol için sıkıcı ve tahmin edilebilir olabilir. Ve en önemlisi bireysel oyuncuları, yani pasör çaprazı olmayan herkesi voleybolda daha kötü yapıyor.

 How To Make Players Worse – At Home On The Court (marklebedew.com)